Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

Wenen, 20 Februari 1896

Zeer geachte en even dierbare vriend!

Uw charmante mededeling uit het publiek heeft mij bijzonder veel genoegen gedaan. Men houdt mij voor gek. Ik zou het geweest zijn, als ik dat niet had zien aankomen.

Niet ieder die als gek beschouwd wordt, krijgt weliswaar niet na dertig jaar gelijk, maar om na dertig jaar gelijk te krijgen moet men in ieder geval in de eerste weken als gek beschouwd zijn. De schoenmakersleerlingen moeten je nalopen en goede oude vrienden zoals U moeten bezorgd naar je kijken als ze er tenminste niet de voorkeur aan geven je een beetje in de maling te nemen, bijvoorbeeld door de overdreven adressering in een brief e.d.

Dat U echter bij mij zelf komt vragen verraadt een verwarrend gebrek aan kennis van de beneveling, waarvan U denkt dat die mij in haar greep heeft. Iedere krankzinnige houdt zijn waanidee voor verstandig. „And so do I”.

Dus: op het ogenblik ben ik, als ik mij niet vergis, niet van lotje getikt. Wat niet is, kan overigens worden. Maar dat kan zelfs mensen overkomen, die zich nimmer bekommerd hebben om de arme, lijdende mensheid.

Houdt U mij voor wat U wilt, als U mij maar niet voor een slecht mens houdt. Dat schijnt echter niet het geval te zijn, daar U mij toch „oprecht liefhebt”.

En lees als ’t U belieft de brochure waarover ge U al vrolijk hebt gemaakt, eens met aandacht door. Deze moeite bent U mij schuldig. En als U geschokt bent in uw spot, schaam U dan niet het mij te zeggen.

Hartelijk groetend,

Th. Herzl

57