bedrijven. Als er een Joodse zending zou zijn, dan zou dat het Christendom zijn en dat heeft de heren protestrabbijnen niet meer nodig.
Het Zionisme echter, dat zien wij steeds duidelijker, zal tot een gezonde crisis van het Jodendom worden. De tegenstellingen, die ontstaan, moeten tot een verheldering van verrotte toestanden en uiteindelijk tot een loutering van het volkskarakter leiden. Alles is ten goede! Het is ook ten goede dat vele rabbijnen zulk een stelling tegen hun eigen volk nemen. Als het alleen maar was, dat op deze wijze een nieuwe benaming voor deze heren verkregen werd, dan is dat ook wat waard. Een Mohilewer, een Rülf, edele en bewonderenswaardige mensen, die in hun trouwe hart met ieder leed van hun arme geloofsgenoten meeleden, die midden in het volk staan, daar waar het het ergste vervolgd wordt - zij heetten niet anders dan de eerste de beste bruilofts- of begrafenisredenaar. Nu hebben wij een onderscheiding. Opdat zij verder niet met de goede rabbijnen verwisseld zullen worden, willen wij de ambtenaren van de synagoge, die zich tegen de verlossing van hun volk verzetten, protestrabbijnen noemen.
$
De smachtende roep: het volgend jaar in Jeruzalem, heeft de ene generatie overgegeven aan de andere en pas in de laatste decennia van nationale verwording is bij verscheidene rabbijnen de waterige uitleg gebruikelijk geworden, dat het Jeruzalem uit deze spreuk eigenlijk Londen, Berlijn of Chicago moet zijn. Als men de Joodse overleveringen zo uitlegt, dan blijft er van het Jodendom niet veel anders over dan het jaarsalaris, dat deze heren opstrijken.
(Th. Herzl)
47