Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

het bijeenroepen van het congres. De vijf heren moeten overigens echt hartelijk gelachen hebben toen zij die foutieve ideeën omtrent de geestelijke inhoud etc. als voorwendsel namen. En nu gaan ze tot punt 1 over. „Het streven der zogenaamde Zionisten enz.”. ,.Zogenaamd” is goed, „zogenaamd” is zelfs zeer goed. Er steekt zelfs ironie in. Latere commentatoren zullen punt 1 van de verklaring ironisch noemen. Wat voor een gezicht zullen de heren wel gezet hebben, toen zij „de Messiaanse beloften van het Jodendom” in de mond namen? Wij weten toch al lang, hoe zij alles in het tegendeel verdraaien en verklaren. Als zij over Zion spreken, kan men daaronder alles verstaan, alleen om Godswil Zion niet.

Er is ons door een evenzeer vrome als geleerde man een volkomen weerlegging van dit eerste punt ter beschikking gesteld. Juist uit de Heilige Schrift en de latere godsdienstige bronnen bewijst onze vriend de juistheid van het Zionistische streven. Maar wij zien ervan af deze bewijzen aan te voeren, omdat het niet om een theologische discussie gaat.

En nu komen we tot punt 2. Wat heeft dat te betekenen, dat „het Jodendom zijn belijders verplicht het vaderland waartoe zij behoren met alle overgave te dienen” enz.? Dat heeft toch een verdachtmakende bedoeling. Men bemerkt overigens dat de wieg van de heer Maybaum niet in Duitsland gestaan heeft. De protest-rabbijnen van Frankfort, Breslau, Halberstadt en Miinchen hadden iemand de formulering van de oorkonde moeten opdragen, die het Duits beter beheerste. Een Duitser zou nooit schrijven „het vaderland waartoe ik behoor” maar „mijn vaderland”, „uw vaderland”, „haar vaderland”. Men behoort niet tot een vaderland, maar het vaderland behoort een ieder toe; van ieder afzonderlijk is het gehele vaderland. Maar iemand, wien niet een vaderland toebehoort, is er slecht aan toe. Hij houdt er nog steeds van omdat hij niet ermee kan ophouden. Deze liefde komt niet tot uiting in holle declamaties en sluit iedere bereidheid om zich te offeren in; maar deze liefde sluit niet uit, dat de energieke mensen zich op zichzelf bezinnen en naar een oplossing zoeken, waardoor hulp geboden kan worden. En in de opvatting van de Zionisten is helemaal geen spitsvondigheid: dat ieder zijn vaderland evenzeer dient als het volk waartoe hij behoort — hier is het woord op zijn plaats — wanneer hij de innerlijke vrede van de burgerij tracht te bewerkstelligen door een verstandige en moderne kolonisatiebeweging.

De vijf heren maken overigens bij het derde punt, dat men het ontwijkende noemen kan, ook voor „het edele streven” om Joodse

45