Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

schuwingen toch aangekondigde congres verre te houden.”

Dit is een merkwaardig document. De eerste indruk, die het op ons maakt, is dat het het aanzien van de Joden nu niet bepaald zal verhogen. De hele verklaring immers is, zoals iedere Jood bij de eerste oogopslag ziet, voor uitwendig gebruik. Het is een van die verachtelijke en verachte betuigingen, die om de gunst van de vijanden janken.

Gelukkig zijn niet alle rabbijnen zo. Namen als die van Mohil-ewer in Bialystok, Zadok Kahn in Parijs, Rülf in Memel, Gaster in Londen en vele, vele anderen kunnen wij slechts met oprechte bewondering noemen. En wij doen dat niet als partijmensen. Het Zionisme is geen partij. Men kan tot het Zionisme’ vanuit alle partijen komen, evenals het alle partijen van een volksleven omvat. Het Zionisme is het Joodse volk op weg. En daarom is het gedrag van de opperrabbijnen afschuwelijk. Wil iemand zich van het Joodse volk, waaruit hij voorkomt, afwenden en tot een ander volk overgaan, dan moet hij dat doen. Wij Zionisten zullen hem niet tegenhouden. Alleen, hij is een vreemde voor ons. De zaken van zijn nieuwe volk gaan ons niet verder aan, maar hem ook niet de onze. Hij heeft bij ons niets te vertellen en als hij verstandig is, zal hij het ook niet proberen, want het kan hem bij Teutonen, Galliërs en Angelsaksen alleen maar verdacht maken als hij zich nog met Joodse zaken bemoeit. Wil hij voor zijn assimilatorische oplossing van het Joodse vraagstuk kameraden werven, dan is het beste middel daartoe, dat hij toont, hoe goed men hem accepteert, hoe volledig men hem erkent, hoe behagelijk hij zich voelt. Maar tot het Jodendom behoren, het Jodendom om zo te zeggen krachtens zijn beroep uit te oefenen en het gelijktijdig bestrijden, dat is iets, waartegen ieder rechtgeaard gevoel in opstand komen moet.

Laten wij nu eens punt voor punt de „verklaring” van de vijf heren bekijken. Deze berust op een fundamentele onwaarheid. De vijf heren merken op, dat „door het bijeenroepen van het Zionistencongres dusdanige foutieve ideeën over de geestelijke inhoud van het Jodendom en over de doeleinden van zijn aanhangers verspreid” zijn. Waar hebben de heren in de convocatie of op de agenda van het congres ergens een zinspeling op de „geestelijke inhoud van het Jodendom” gelezen? Daarvan staat geen woord, niet een enkele ook maar geringe aanduiding in de publicaties van hen, die de oproep ondertekend hebben. Derhalve kan van die „dusdanige foutieve ideeën omtrent de geestelijke inhoud”, die de heren zeggen te kennen, ook iets anders de schuld zijn, dan

44