Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

der mensen wil bouwen, die zou inderdaad een utopie schrijven.

Ik sprak reeds van onze „assimilatie”. Ik zeg geen moment dat ik die wenselijk acht. Ons volk is historisch te zeer beroemd, en staat ondanks alle vernedering te hoog, dat wij zijn ondergang zouden wensen. Maar misschien zouden wij overal in de ons omringende volkeren spoorloos kunnen opgaan, als men ons slechts twee geslachten lang met rust zou laten. Maar men zal ons niet met rust laten. Na korte tijdperken van verdraagzaamheid wordt steeds weer de vijandigheid wakker. Onze welvaart schijnt als een prikkel te werken, daar de wereld gewoon was ons sinds eeuwen te beschouwen als de verachtelijkste onder de armen. Daarbij overziet men uit onwetendheid, of kleinzieligheid, dat onze welstand ons Joodzijn verzwakt en onze eigenaardigheden uitwist. Slechts de onderdrukking bindt ons weder vast aan de stam, slechts de haat van onze omgeving maakt weer vreemdelingen van ons.

Zo zijn en blijven wij dan ondanks ons zelven, een historische groep van kennelijke saamhorigheid.

Wij zijn een volk, de vijand maakt dit van ons, buiten onze wil, zoals dat altijd in de geschiedenis het geval is. In de nood zijn wij één en daar openbaart zich opeens onze kracht. Ja, wij hebben de kracht een staat, een modelstaat te vormen. Wij bezitten alle menselijke en zakelijke middelen die daarvoor nodig zijn.

Het zal wel niet nodig zijn de beweging met veel moeite leven in te blazen. Dat doen de antisemieten voor ons. Ze behoeven maar evenveel te doen als vroeger en de emigratie der Joden ontwaakt daar, waar ze niet bestaat en wordt sterker daar, waar ze reeds te vinden is. Wanneer de Joden in antisemietische landen blijven wonen, vindt dat zijn oorzaak hoofdzakelijk in het feit, dat zelfs de historisch minst ontwikkelden weten hoe weinig ons de talloze verwisselingen van woonplaats door de eeuwen heen geholpen hebben. Als er thans een land zou bestaan, waar men Joden welkom heette, en hun daar toch veel minder voordelen bood dan hun de eventuele Joodse staat verzekert, dan zou daarheen ogenblikkelijk een grote trek van Joden beginnen. De allerarmsten, die niets te verliezen hebben, zouden zich erheen begeven. Ik beweer echter, en ieder zal voor zichzelf weten, of dit zo is, dat de emigratie-behoefte, als verweer tegen de last, die op ons drukt, bij ons zelfs in welgestelde kringen bestaat. Nu zouden wel de aller-

26