Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

voorlopers klimmen op tot de hogere kaste, totdat deze haar leden nazendt. De uittocht is tegelijkertijd een opgaande klassenbeweging.

De noodtoestand der Joden zal niemand loochenen. In alle landen, waar zij in merkbaar aantal wonen, worden zij meer of minder hevig vervolgd. De rechtsgelijkheid, voor zover die bij de wet bestaat, is te hunnen ongunste bijna overal feitelijk opgeheven. Zelfs de middelmatig hoge posten in het leger, in openbare en particuliere ambten zijn voor hen ontoegankelijk. Men probeert ze uit het handelsverkeer te dringen: „Koopt niet bij Joden!”

De aanslagen in het Parlement, in vergaderingen, in de pers, op de kansel, op straat, op reis — uitsluiting uit sommige hotels — en zelfs in publieke vermakelijkheden, vermeerderen met de dag. De vervolgingen hebben een verschillend karakter al naar de aard van het land of de maatschappelijke kring.

In Rusland worden de Joodse dorpen gebrandschat, in Roemenië slaat men een paar mensen dood, in Duitsland ranselt men ze bij gelegenheid eens af, in Oostenrijk terroriseren de antisemieten het gehele openbare leven, in Algiers trekken opruiende predikers rond, in Parijs weren de zogenaamd chiqfle kringen de Joden en sluiten de clubs de Joden uit. De nuances zijn ontelbaar. Overigens wil ik hier geen klagelijke opsomming trachten te geven van alle Joodse klachten, hoe treurig ze ook zijn.

Het is niet mijn doel een stemming van medelijden voor ons wakker te roepen. Dat is allemaal voos, nutteloos en onwaardig. Ik stel mij ermee tevreden de Joden te vragen: of het waar is, dat in de landen waar wij in grote getale wonen, de toestand van Joodse advocaten, dokters, technici, leraren en ambtenaren van allerlei soort hoe langer hoe ondraaglijker wordt? Of het waar is, dat onze gehele Joodse middenstand ernstig wordt bedreigd? Of het waar is, dat tegen onze beter gesitueerden alle hartstochten van het gepeupel worden opgezweept? Of het waar is, dat onze armen veel zwaarder te lijden hebben dan ieder ander proletariaat?

Ik geloof, dat overal de druk aanwezig is. In de economisch hoogste kringen der Joden veroorzaakt die een gevoel van onbehaaglijkheid. In de middenstannd is het een doffe, zware beklemming. In de onderste lagen is het grauwe ellende.

Een feit is het, dat het overal op hetzelfde uitloopt en het laat zich samenvatten in de klassieke, Eerlijnse uitroep: „Joden eruit!”

21