Theodor Herzl, keur uit zijn geschriften

takken van het Jodendom mogen afsterven, de stam blijft leven.

En als nu alle of enige Franse Joden tegen dit ontwerp protesteren, daar zij zich reeds „geassimileerd” hebben, dan luidt mijn antwoord eenvoudig; „De hele zaak gaat hun niets aan. Zij zijn Israëlietische Fransen, uitstekend. Dit is echter een interne aangelegenheid der Joden.”

Nu zou trouwens het plan tot stichting van een staat, dat ik voorstel, de Franse Joden evenmin schaden als de assimilanten in andere landen. Integendeel, voordeel zou het hun brengen, voordeel! Want zij zouden in hun „chromatische functie”, om met Darwin te spreken, niet meer gestoord worden. Zij zouden zich rustig kunnen assimileren, daar het huidige antisemitisme voorgoed tot stilstand gebracht zou zijn. Men zou ook van hen aannemen, dat zij tot in het diepst van hun ziel geassimileerd zijn, als de nieuwe Joodse staat met zijn betere instellingen een feit is geworden en zij niettemin blijven waar zij thans wonen.

Meer nog dan aan de christelijke burgerij zou de verwijdering der stamgetrouwe Joden de assimilanten ten goede komen. Want de geassimileerden raken de rustverstorende, onberekenbare en onvermijdelijke concurrentie kwijt van het Joodse proletariaat, dat door de politieke druk en de economische nood van de ene plek naar de andere, van het ene land naar het andere geslingerd wordt. Dit dolende proletariaat zal worden vastgelegd. Thans kunnen vele christelijke staatsburgers — die men antisemieten noemt — zich verzetten tegen de immigratie van vreemde Joden. De Israëlietische staatsburgers kunnen dat niet, hoewel zij veel zwaarder getroffen worden, want op hen drukt in de eerste plaats de concurrentie van economisch gelijksoortige individuen, die bovendien nog anti-semietisme importeren en het bestaande verscherpen. Het is een heimelijke zorg der assimilanten, die zich lucht in instellingen van weldadigheid. Zij richten emigratie-verenigingen op voor immigrerende Joden. Dit verschijnsel omvat een tegenstelling, welke men vermakelijk zou vinden als het niet lijdende mensen betrof. Sommige dezer steuncomités zijn niet vóór, maar tegen de vervolgde Joden. De stakkers moeten maar zo gauw, zo ver mogelijk worden weggestuurd. En zo ontdekt men bij nadere beschouwing, dat menig schijnbare Jodenvriend slechts een als weldoener verklede antisemiet van Joodse afkomst is.

Doch zelfs de kolonisatiepogingen van waarlijk welgemeende lieden hebben zich niet kunnen handhaven, ofschoon ze als proef belangwekkender waren. Ik geloof niet, dat het hier of daar alleen

19