Pakkettenrapport Rode Kruis

73

credieten in Zwitserland beschikbaar. In hoeverre aan de Belgen en Fransen- deze credieten wel beschikbaar waren, is ons niet bekend. Overmaking van sterling of dollars ter betaling van orders geplaatst in bezet gebied, was natuurlijk onmogelijk. Wel zou ik in dit verband willen wijzen op het verschil in het door de Duitsers ingevoerde regiem, hetwelk in Nederland civiel was tegenover een militair in België en Frankrijk, waardoor zowel vanuit België als vanuit Frankrijk de mogelijkheid bestond, fondsen naar Zwitserland over te maken, terwijl

— zoals U bekend — er geen gelegenheid was, Nederlandse guldens in Zwitserse franken om te zetten.

Ik heb ter bevestiging van het bovenstaande Baron de Waha-Baillonville, president van het L.C. van het Belgische Rode Kruis gevraagd, of hij gedurende de oorlog van hier uit de verzending van pakketten aan oiviel-geïnterneerden had verzorgd en vernam, dat ook hij dit niet had kunnen doen. Hij meende te weten, dat Brussel echter wel kans gezien had voedsel op vrij grote schaal binnen de blokkade aan te schaffen.

Niettegenstaande deze stand van zaken hebben wij getracht elke gelegenheid te gebruiken, welke kans op slagen beloofde, om de bedoelde ongelukkigen hulp te brengen. Hieronder volgt een overzicht van de verschillende pogingen van het London-Committee op dit gebied, waarbij gevoegd zijn afschriften van correspondentie en anderszins, in bizonderheden aangevende, welke resultaten bereikt werden.

Betrekkelijk spoedig, nadat gijzelaars in St. Michielsgestel gevangen gezet werden, deelde Genève ons mede, dat de verzending van voedselpakketten naar dit kamp mogelijk was. Hierop werden door ons vanuit Amerika — met de actieve medewerking van het Queen Wilhelmina Fund te New York, hetwelk de bekostiging hiervan op zich nam — maandelijks 250 pakketten naar dit kamp gezonden.

Later kwam ons ter ore dat het ook mogelijk zou zijn aan enkele Nederlandse geïnterneerden in Frankrijk en Italië pakketten te zenden, wat dan ook geregeld gedaan werd. Het aantal personen, waarvan namen en adressen bekend waren, was gering, zodat niet meer dan 22, later 14 pakketten verzonden konden worden.

Daarenboven hebben wij, ofschoon zonder directe goedkeuring van de Britse autoriteiten, toegestaan, aan vrienden en bekenden in het kamp Westerbork voedselpakketten te zenden via onze z.g. Lissabon-dienst, niettegenstaande het twijfelachtig was, of de geadresseerden inderdaad de hun gezonden pakketten mochten gebruiken en niettegenstaande de door de Britse autoriteiten gegeven instructie, dat slechts één pakket per maand aan een bepaald adres verzonden mocht worden, déze actie feitelijk uitgesloten zou hebben.

Teneinde alle mogelijkheden te onderzoeken, werden door ons begin 1944 een klein aantal proefpakketten vanuit Zwitserland gezonden en, even later, een bedrag groot £ 500.— ter beschikking van de Joodse Coördinatie-commissie in Zwitserland gesteld, ter bekostiging van voedselpakketten, welke die organisatie toentertijd trachtte te verzenden.

Begin 1944 vond een verandering plaats in de houding der Duitse autoriteiten. Naamlijsten en zelfs kampadressen en nummers der