Het jodendom in de laatste twee eeuwen

stalte kreeg, zich uitte en zich ook niet anders kon uiten dan in religieuze handeling.

De geschiedenis van het Joodse volk in Palestina van het jaar 70 tot 1880 is niet de belangrijkste factor, die de aanhankelijkheid aan het land verklaart, hoewel in cultureel opzicht gewichtige gebeurtenissen daar plaatsvonden.

Geschiedenis

Zo was het de Misjna, de verschijningsvorm van de mondelinge Leer, die daar omstreeks 200 tot stand kwam. In de 16e eeuw beleefde het zelfs een soort bloeiperiode. Het Noorden van Palestina, inzonderheid het plaatsje Safed, werd tegelijk het centrum van de nieuwe Joodse mystieke beweging en de plaats waar de nog steeds vigerende Joods-religieuze codex verscheen. Het was ook in die tijd van geestelijke opleving op heilige bodem, dat een ernstige poging werd ondernomen - de enige keer in de Joodse historie - tot wederoprichting van de Centrale Hoge Raad, het Sanhedrin. Zonder succes evenwel.

Gebeden met betrekking tot Tsion

Maar in nog belangrijker mate zorgden de stille beden ervoor dat de gedachte aan Tsion en Jeruzalem niet uit hart en herinnering zou worden gerukt. Men denke slechts aan de treurdichten van Juda Halevie uit de

36