Het jodendom in de laatste twee eeuwen

volk met het land hebben betekend. Maar de basis en het uitgangspunt - metaphysisch gezien - van het onophoude-lijke verlangen van het volk naar zijn land, dat het ook recht geeft op dit land, is de Schrift zelve:

Pentateuch

In het eerste boek van de Pentateuch, in Genesis, wordt gewag gemaakt van de goddelijke belofte aan de aartsvader Abraham, aldus luidende: „Ik zal U en Uw nakomelingschap het land, waar gij thans als vreemdeling verblijft, het land Kanaan, tot eeuwig bezit geven.” Het is deze belofte, herhaald aan de aartsvaders en ook aan Mozes op het ogenblik dat het volk zich gereed maakte het Egyptische slavenhuis te verlaten, waarom het heilige land het land van belofte heet. Het is deze belofte ook, waarop een beroep werd gedaan toen in 1917 van het Engelse volk, het volk van de Bijbel immers, verlangd werd het land van Israël weer terug te geven aan het volk van Israël.

Voorschriften afhankelijk van het wonen in Israël

Dan is er nog een element, dat een onvergankelijke band tussen land en volk heeft gesmeed. Een groot aantal voorschriften en wetten, in het bijzonder in verband met de landbouw, had alleen betrekking op het land. Leest er de vijf boeken Mozes op na en ge zult vinden,

32