De Joodse godsdienst door de eeuwen

uitsluitend op een bepaald ogenblik geschapen, maar manifesteert Hij zich voortdurend in deze materiële wereld en telkens openbaren zich nieuwe aspecten van dit oneindige.

De Zohar

Later, in de tweede helft der 13e eeuw komt in bepaalde kringen der Spaanse Joden, waar de Kabbalistische leer alleen aan ingewijden werd medegedeeld, een geschrift in omloop, dat de harten der mensen veroverde, hen in vervoering bracht en de Joodse filosofie totaal verdrong. Men kan wel zeggen, dat dit boek tot het einde der 17e eeuw op de Joodse wereldbeschaving zijn stempel gedrukt heeft en een niet te onderschatten invloed heeft uitgeoefend. Dit boek is de Zohar; het betekent woordelijk vertaald: „glans” en is een samenvatting van predikaties en interpretaties van de Bijbel, die in de mond gelegd werden aan Rabbi Simon ben Jochai, een Talmoed-leraar, die in de tweede eeuw in Palestina leefde.

In dit boek wordt het relaas van zijn hemelse visioenen neergelegd aan de hand van Pentateuch-teksten (de vijf boeken Mozes). Tegelijkertijd zijn deze teksten aangevuld met delen uit andere boeken, die wij alleen uit het citeren in de Zohar kennen. Het wezenlijke doel van de Zohar is het bewijs te leveren, dat de verhalen en de geboden van de Tora, de vijf boeken Mozes, ons slechts een aanduiding geven over de diepste geheimen van God, de schepping en de menselijke ziel. De Zohar legt Simon ben Jochai in de mond: „Wee de mensen, die in de Tora niets anders zien dan gewone verhalen en wetten”. Elk woord uit de Tora heeft zijn verheven betekenis en subliem geheim.

Wat is het belangrijkste principe, waar de Zohar van uit gaat? Aan alle verschijnselen der materiële wereld ligt een zichtbare en onzichtbare zin ten grondslag. De normale verschijnselen zijn voor ieder mens waarneembaar, maar de diepere betekenis ontsluit zich slechts aan hem, die zich

36