De Joodse godsdienst door de eeuwen

in Spanje genoemd. De eerste naam met de studie van de Kabbala verbonden is die van Rabbi Azriël, wiens erfgenaam en geestelijke opvolger Nachmanides was, een man van veelzijdige Talmoedische kennis, die in de 13e eeuw leefde. In zijn Bijbelcommentaar worden wij voor het eerst geconfronteerd met de leer van de Kabbala. De grondslag van deze leer wordt nu gevormd door de leer der emanatie.

De leer der emanatie

Wat wil dit nu zeggen? Volgens de leer van de Kabbala is God de „Ên-Sof” het oneindige, onvatbare, het zuivere oerwezen, zonder enige concrete attributen. Maar nu ontstaat het probleem: hoe kan de eindige materiële wereld uit dit oneindige ontstaan ? Al in de oorspronkelijke Kabbalistische school van Gerona kwam de leer op van de scheppende kracht van de „sefiroth”, wellicht het duidelijkst vertaald door het woord „sferen”. Langs de weg der emanatie of goddelijke uitstraling is de eerste der sferen ontstaan. En uit iedere sfeer onstaat een volgende, tot tien toe. Deze tien sefiroth, die God gelijken, zijn slechts een emanatie van het goddelijke Wezen. En ieder dezer sferen heeft een bijzondere functie te vervullen.

Om U een inzicht te geven, laat ik hier enkele der namen volgen. De eerste der sferen in de Kroon. De tweede het Verstand. Dan volgen Liefde, Macht en de laatste heet Malchoeth, het Rijk. Deze laatste bevat onze, voor de mensen zichtbare natuur, waarin ook het politieke en sociale gebeuren is opgenomen. In deze sferen vindt nu een opstijgende en afdalende werking plaats, een soort wisselwerking dus tussen de hogere en de lagere wereld. Als in de Bijbel staat: „God sprak” of „God daalde af naar de berg”, dan heeft dit geen betrekking op de onvatbare Ên-Sof maar maar enkel op één van zijn emanaties in de sefiroth.

Volgens de leer van de Kabbala heeft God de wereld niet

35