De Joodse godsdienst door de eeuwen

zware druk van het Romeinse regime en daarna de verspreiding in de diaspora maakten het nemen van algemeen aanvaarde beslissingen vrijwel onmogelijk. En weer ontstaan er verschillen in de overleveringen en in de methoden, waarop het schriftwoord moest worden geïnterpreteerd. Zo waren langzamerhand de overgeleverde leringen en wetsbesluiten dusdanig toegenomen, dat het vrijwel niet meer doenlijk bleek alles aan de hand van het schriftwoord uit het hoofd te onthouden, zelfs niet met gebruikmaking van mnemotechnische middelen.

De Misjna

Zo deed zich steeds meer de noodzakelijkheid gevoelen van het schiften van de steeds toenemende materie en de noodzakelijkheid om over te gaan tot ordening en nieuwe indeling. Dit was het werk van Rabbi Juda de Vorst, ook wel onze Heilige Leraar of kortweg de Leraar genoemd. Hij was de zevende nakomeling van Hillel en paarde aan zijn grote geleerdheid het wereldse aanzien, mede verkregen door de faam, die hij bij de Romeinse keizers genoot. In het jaar 210 ongeveer bracht hij het werk tot stand, dat de naam kreeg van Misjna, hetgeen Lering betekent. Het bestaat uit zes delen en het behandelt het leven in al zijn facetten en uitingsvormen: de maatschappij en de individuele mens, landbouwwetten en handel, het strafrecht en het burgerlijk recht, het familierecht en de tempelvoor-schriften. Dikwijls wordt daar met name genoemd de auteur, namens wie een mededeling wordt geleraard. Want bij de mondelinge overlevering is het niet slechts van belang te weten wat de inhoud is, maar ook de vorm is van gewicht en zelfs de naam van de tradent.

De Gemara

Maar nog was de arbeid niet beëindigd. De Misjna werd tot onderwerp van discussie in de leerscholen in de twee

21