Rosj Hasjanah en Jom Kippoer

eeuwige volk, niet meer in de eeuwig veranderende geschiedenis van de wereld. Hier bestaat geen afwachten, geen zich verschuilen achter de geschiedenis. Over de enkeling wordt direct rechtgesproken. Hij staat in de gemeenschap. Hij zegt: Wij! Maar deze Wij zijn op die dag niet de Wij van het historische Volk. Niet de overtreding van de wetten, die dit volk van de volkeren der aarde scheidt, is de zonde, waarvoor de Wij om vergeving roepen. Maar op deze dagen staat de enkeling direct in zijn naakte alleen-zijn, in de zonde van den mens zonder meer, voor God.

Uit de Haftarah van Sjabbath Sjoewah, de Sjabbath tussen Rosj Hasjanah en Jom Kippoer:

„Keer terug, Jisraeel, tot Adonaj, Uwen God. want gij zijt gestruikeld op het pad vol zonden. Zoekt U woorden, keert terug tot God en zegt tot Hem: Vergeef toch de zonden, neem de woorden aan en aanvaard ze van onze lippen, als waren het offerdieren”.

„Asjoer zal ons niet helpen, op de paarden (van Egypte) baat het niet te rijden, wij zullen niet meer God zeggen tegen wat wij zelf gevormd hebben. Want slechts bij U kan de wees ontferming vinden”.

„Wie is U gelijk, o God, in het vergeven van zonde en in het kwijten van schuld aan de overblijvenden van zijn volk. Zijn toorn blijft niet eeuwig duren, want Hij wil slechts liefde”.

Wat is de werkelijke Tesjoewah? De Misjnah zegt:

„Wie er spreekt: Ik wil zondigen en dan berouw tonen, zo een wordt niet in staat gesteld tot inkeer te komen. Wie er spreekt: ik wil zondigen en dan zal Jom Hakkipoeriem verzoening brengen, zo een brengt Jom Kippoer geen verzoening”.

Ook het volgende:

„Jom Kippoer brengt alleen verzoening voor zonden tegenover God. Voor zonden tegenover zijn medemens alleen dan, als men eerst zijn medemens genoegdoening heeft verschaft.”

44