De verdwijning van Anneke Beekman en Rebecca Meljado, Witboek

ter sprake. Deze Commissie had nl. haar lid kapelaan Jansen opdracht gegeven contact met de dames v. Moorst op te nemen opdat de overplaatsing van het kind zo wrijvingsloos mogelijk zou kunnen geschieden. Opnieuw stelde zich O.P.K. op het standpunt, dat het kind met tact moest worden overgeplaatst; kapelaan Jansen zou dit geval verder met de pleegmoeders opnemen.

Voor de eerste maal dook hier, zoals kapelaan Jansen meedeelde, een weerstand bij de pleegmoeders op, die de Joodse gezindheid van de ouders in twijfel trokken. Om dit te weerleggen iieeft men zo veel mogelijk vrienden en kennissen der ouders van het kind opgezocht die verklaarden, dat de familie Beekman zeer orthodox was geweest en dat zij nooit een niet-Joodse opvoeding voor haar kind gewenst zou hebben. Hetzelfde verklaarde ook de vroegere werkgever van de vader van het kind.

Op 27 Mei 1947 kwam het geval in de sub-commissie van O.P.K., die zich bezig hield met de naleving der commissiebesluiten, opnieuw ter sprake.

Medegedeeld werd toen, dat de pleegmoeders zich met hand en tand tegen een overplaatsing van het kind verzetten en dat zij een verzoekschrift tot de Minister hadden gericht. Kapelaan Jansen werd verzocht zich opnieuw met de dames in verbinding te stellen en het kind over te brengen. De Stichting ,,Le-Ezrath Ha-Jeled" had intussen moeite gedaan een voor de verdere opvoeding van dit kind geschikt pleeggezin te vinden. Het gezin van Lion van Dijk te Rotterdam verklaarde zich bereid Anneke op te nemen en deelde dit in Mei 1947 aan O.P.K. mede.

In Juni 1947 bezocht de sociale werkster van O.P.K., mej. Tuinzing, de dames van Moorst en deelde hen mede, dat het kind begin Juli zou worden overgeplaatst.

Zij kreeg te horen, dat dit nooit zou worden toegestaan tenzij O.P.K. de voogdij kreeg. In dat geval, zo deelden de dames v. Moorst mede, konden zij zich niet meer verzetten.

Op 28 Juni 1947 bezocht een der dames van Moorst de heer van Dijk te Rotterdam, bij welk gesprek zij mededeelde, dat zij er niet over ingelicht waren, dat de fam. van Dijk Joods traditioneel leefde; volgens haar zou kapelaan Jansen haar alleen gezegd hebben, dat Anneke in een liberaal gezin zou worden opgenomen, waartegen zij bezwaren zeide te hebben, daar Anneke nü streng gelovig opgevoed werd en zij een opvoeding voor dit kind zonder vastomlijnd geloof niet goed kon keuren. Verder bleek uit dit gesprek, dat het kind in Hilversum vaak het woord „Jood" nageroepen werd.

8