Auschwitz, deel 1, Het Dodenboek van Auschwitz

Verklaring van Mevr. H. L.-L. te Amsterdam Verklaring nummer 109

Mevrouw L.-L. kwam met een vrouwentransport van 2 October 1942 van Ravensbrück naar Auschwitz en vertoefde daar tot de evacuatie (18 Januari 1945).

Zij deelt mede:

.....De bevelen tot'vergassing kwamen uit Berlijn, van het Sicher-

heitshauptamt. Op bepaalde tijden werd de sterkte van de in het kamp aanwezigen naar Berlijn gerapporteerd, zodat Berlijn nauwkeurig op de hoogte was van het aanwezige aantal, van toe- en afname, enz. Er werd een nauwkeurige statistiek bijgehouden, hoeveel Joden er aanwezig waren, van welke nationaliteiten, enz. Dan kwamen de bevelen uit Berlijn, dat er b.v. 5.000 mensen moesten worden vergast. Daarop werden bij het zogenaamde generale appèl eerst de zieken en zwakken uitgezocht en als het aantal nog niet voldoende was, werden ook gezonde mensen bestemd voor vergassing, De sorteringen of selecties geschiedden in tegenwoordigheid van de commandanten, kampleiders, kampartsen en andere daartoe gecommandeerde politieke beambten, meestal door de betrokken kampleider (dikwijls in beschonken toestand), die geheel naar willekeur handelde. De generale appèls vonden in de open lucht plaats, de mensen moesten volkomen naakt aantreden. Het bevel luidde dikwijls: ,.de kampen moeten ..gesaneerd” worden" (van schurft, typhus en luizen). De slachtoffer kwamen in een afzonderlijk blok (in Birkenau blok 25). Daar werden ze geregistreerd. De lijsten kwamen dan bij de politieke afdeling om te worden doorgezien en soms werden er dan weer mensen uitgezócht, die niet vergast mochten worden, b.v. degenen, waarvan er op grorid van een arrestatie wegens politieke of politionele redenen een dossier aanwezig was. zoals ik b.v. een dossier had wegens mijn ..ondertrouw” (zogenaamde Kommandeur-Faelle). Er werd onderscheid gemaakt tussen ..Transportjuden" en „Kommandeur-Faelle”. De reden van die uitzonderingen was, dat deze mensen nog van belang konden blijken te zijn in hun eigen rechtzaak of als getuige in een met hun arrestatie verband houdend proces, of dat zij misschien na een vonnis of wegens interventie van het buitenland moesten worden vrijgelaten .. .

Zulke gevallen kwamen voor, ik herinner mij b.v., dat er in de laatste maanden enige Bulgaarse Joden werden uitgcwisseld. De dossiers werden wel is waar niet verder bewerkt, maar er kwamen dikwijls aanvragen uit Berlijn, enz., waar de betrokken gevangene was gebleven, aanvragen, die hun oorzaak vonden in verzoeken om inlichtingen van familieleden. Ook verzoeken om ontslag werden er van buiten de kampen gedaan, maar steeds zonder succes . .. ...Van 2 November 1944 af werden op bevel van Berlijn de vergassingen gestaakt en er werd een aanvang gemaakt met het afbreken van de crematoria. Na 2 November 1944 is er inderdaad niet meer vergast. De S.S.-crs vertelden ons, dat het bevel was afgekomen, omdat het buitenland met represailles had gedreigd .. . ...In de zomer van 1944 begon de ontbinding van de concentratiekampen Auschwitz en Birkenau: eerst gingen de nict-Joodse

16