Levensgang, eerste deel

79

— Wat blijwe die bakke toch uit!... gro ga jij nogges vrage beneje of we zelf effe de magge hale... wat dat duurt bewounes !

— Darre, darre za je! — treiterde Swarth

— Darre ?.. steek de moord, ik mot afmal waarachtegeschot... Voorwat sjnurkt ie zoo toen zich in veinzende nieuwsgierigheid naar Monsdorff draaiend, vroeg ie met gemaakte c

— Hê je al gewoge hoeveel kappies ¹ persente ?. . . ik heb wel 'n sraaltje . . . dan ka; nom .. . hou je sjmoel voor de baas, weetje

Monsdorff, die aan z'n verzwollen hazeli{)) zenuwtrekjes, met oogen half dicht, zacht ui en z'n verlies, liet 'm billen.

Toen werd Lepper woedend dat ie hènfi antwoordde.

— Zeg, meneer Monsdorff, versta je me 'n hontt ?.. . nögg! . ..

— K - k - k - kies m ־ m - m... me - me...

— Zing jij maar, zing jij maar! — lolde Le lijk nijdig wegloopend naar z'n groepje, met dat de hazelip zéker gedaan had.

— Hij hét wel tien persent te min! —lachte wijduit betoogend, — bij goddallemachtig,.. blijwe, jullie zalle zien dat ie af het, dat ple

— Hoe kejje daar zoo'n plezier van hebt Bleekman, vooruit al schuwig voor 'n grooten

— Hij is goetth!... mijn öök 'n zorg of weragterresgot mijn niet de kaas vamme brood

Lepper druk met z'n handen onder Bleekmar

— Bréék mijn kop, laat 'm. Oj, wat wi deunde Bleekman verwijtend terug.

Plotseling kwam Jakoppie, 't leerjongetje, laag tegen z'n buikie, opgestapeld tot aan z'r stap voor stap den winkel in.

— Annéme! —■ piepte z'n stem 'r benauwd Allen stormden op 'm aan; 'n gedrang om

geduw en gegrijp, ieder naar z'n bak.

Louis Zeelt, 'n jonge knecht, scherp achter 'n duwde met ruwe stooten 'n paar gulzige gri;