Levensgang, eerste deel

9i

— Wat 'n pes-koffie! — Z'n lippen veegde ie met 'n zakdoek af, in vies blijvend-geplooi van z'n gezicht.

— Late ze dat zellif zuipe, godverdomme!... wat 'n pessmaak;____

en dan mot je gewend zijn aan de café-noo-aar in Parijs!...

— Ch'koug *)... ga dan ellike middag naa Parijs koffie drinke, — zei Lepper, in vet geschud van z'n kwab-lijf, uitproestend z'n eigen leukheid.

Achter stond 'n groepje in druk lawaaienden lach-spreek te vertellen, hoe Rammenas verleden week 'n nieuwen knecht te pakken had, op den winkel van Malingson. Luid lawaaide een:

— Twee spelde had Barend vasgemaak an z'n bank... affijn hoore jullie... van bove mit cement,... en daar gaatie me zitte... en daar springtie me ópp; kajje begrijpe...; de punt was nèt in z'n kont gegaan. Ik heb me n'en bochel gelache. En toen zijn ze me mit z'k tweeë an 't vechte gegaan... Maar toen is ineens de patroon binnengekomme en toen allebei binnen ze blijve staan as versteend ... dat had je motte zien! ... 'n gulde was 't waard de be-naude ponems van ze te zien!

Heviger laaide 't gepraat op bij 't inkomen van Jakoppie, beladen met pakjes, hoogrood bezweet van trappengeloop en gesjouw. Allen vlogen in wilde bestorming en gretig gegrijp, getrek en geruk aan alle zijden waar de pakjes uitstaken, op Jakoppie aan. Van vier, vijf kanten klonk 't:

—■ Ik krijg nog cénte terug, nog vijftig!.. . hé bakkebaard!

— Ik nog 'n kwartje!

— 'n Gulde had je van me mee! — riep 'n dikke snijster, Jakoppie naar zich toetrekkend.

— Schrijf maar op je buik en veeg 't mit je hemd uit! — drong 'n klover er onderdoor, uitschietend 'n schijnstoot van z'n handen tus-schen d'r beenen, die haar wild achteruit deed springen met 'n vloek.

— Nog 'n dubbeltje terug asjeblief, Jakoppie! —

't Wemelde om 'm. Benauwd-afgemat was ie even op 'n bank neergezakt; met heesch stemmetje riep ie: Ja, ja!—onder't aftellen en verrekenen met anderen die rond 'm kwamen dringen. Van één kon ie niet af; die streed hevig, omdat ie méér terug wilde hebben dan ie had meegegeven en Jakoppie, nog zweetend-versuft van 't gesjouw, met beef-dunne vingertjes grabbelend zenuwachtig diep-zoekend in z'n zak, streed al vooruit terug bij-hoog-en-laag dat ie nèt gepast had meegekregen. Z'n hoofd voelde ie duizelen. Geklaag over de meegebrachte waar zwierf al om 'm heen. Eén had te weinig, 'n ander te mager. Doorvretend, lieten ze'm niet los, kluwden 'm vast in hun hebzuchtig gevraag om centen. Geen raad wist ie meer.

De eerste waarvan ie niet afkon, trok 'm bij de knoopen van z'n jasje.

') In dien zin zooveel als: In orde.

I.

8