Letterkundig leven, deel 2

82 DE ASSENHOEVE.

mededeelt dat het in zijn aderen vloeit. Zie hier het volgende zonden-register van hef Huibje. Een moordaanslag op een oude, stakkerige vrouw, volgens hem behekst. Het onechte kind van zijn eene dochter Diewert j e, mishandelt hij. Zijn meiden en knechten ranselt en vloekt hij stijf. Hij beproeft een candidaat-notaris, den aangebedene van zijn dochter, dood te schieten. Het gelukt hem, op een dag, notaris en candidaat-notaris omver te rijden, met de opzettelijke bedoeling ze hevig te verwonden of te doen doodvallen. Hij probeert zijn neef Peter, verliefd op zijn dochter Tine, — ook heviglijk en uitermate idylisch bemind door den candidaat-notaris, — op te hitsen tot moord in koelen bloede. Mislukt. I<oopt dan zelf rond met allerlei angstwekkende moordplannen. Het gelukt hem eindelijk Peter, den neef en uitzinnig-verliefde zóó te doorgloeien van haat en opwinding, en zoo te speculeerenopde liefdeshartstochten van den boerenjongen, dat het kale candidaatje aan de trillende liefdeszijde van Tine zuchtende, door hem wordt geworgd en verzopen. Hij wil alle schuld van zich af en op Peter gooien. Ten slotte, o sublieme apotheoze van het wanstaltige in een nagebootste romantiek, zal hij gearresteerd worden. Als een razende gaat hij te keer op zijn hoeve. Hij schiet rechts, links, en laat zich belegeren als wijlen Bonnot en Garnier. En als de nood zoo na is, dat ze hem zullen grijpen, staat de hoeve in brand, vergaat hij als een tweede Sardanapalus, geheel willekeurig en met een helsche verhevenheid en daad-koene kracht, in de vlammen van zijn eigen huis. Dit boeren-monster heeft een allerliefst dochterke, Tine, u-weet-wel, van den kalen en vermoorden candidaat, dat op het melodramatische pad harers vaders wandaden, de geurigste en zoetste rozen van dochterlijke lieftallig- en beminnelijkheid strooit. Door de dramatisch-rumoerige en meest ontzettende moord- en aanvalsdaden haars wraakgieri-gen vaders heen, kweelt zij steeds in alle toonaarden van