Letterkundig leven, deel 2

DE GEKUTKIGE FAMILIE EN EEN VOOR EEN. 21

Bernard, de trompettende en op de trom slaande en ongemeen-geestige en giftig-onrechtvaardig-rechtvaar-dige Bernard van-wat-ben-je-me! De bloedgeur walmt van zijn slag-zwaard.

Daar komt ons, Shaw, de Iersche moet u weten, gewichtig beleuteren met de hinkende meening, dat Shakespeare eigenlijk een wèl minderwaardig kunstenaar is, jammerlijk bevooroordeeld en psychologisch-onwetend; dat hij Dickens niet kan luchten, hevig verfoeit om zijn knutsel-romantiek,.... maar dat____

God betert!____mijnheer Brieux, uit Parijs, u weet wel,

ach ja, na Ibsen dé — het kan niet uit mijn pen״.... ach ja! u moet weten, het is de Iersche Bernard die het

monkelt, dat,____Bri____eux,____uit Paris____de,

____o pen!____o pen!____grootste dramaturg van

Europa moet heeten! Zoo ziet ge, hoe achter het steke-ligste venijn, de oordeels-branie, de lauwste sentimentaliteit kan weeken. Wat las en hoorde ik al niet voor grollig-zotte dingen over de nuchtere en droge "nauwkeurige" en vlijtige kunst van Robbers! Beunhazende critikasters van naam, kwamen ons dorretjes vertellen, dat Robbers in ״De gelukkige familie" wel eerlijk, maar zoo droog en zoo nuchter werk had geleverd, zoo heele-maal niet machtig, naast Zola of andere groote realisten. Hij was wel degelijk en ijverig, mijnheer Robbers, verdienstelijk en verstandig, correkt en gematigd, maar hoe droog, hoe nuchter, hoe dor! Geen aasje vuur, geen glansje gloed, geen onstuimig leven van binnen uit! Een onlangs overleden, bekend tooneel- en romanschrijver, die vóór Robbers zich eveneens aan een gezins-roman had gewaagd, waarin slechts de hoofdpersoon meesterlijk geteekend was, atmospheer en bijfiguren echter, letterlijk niéts beteekenden, wou mij, éven voor zijn dood, nog eens hartstochtelijk overtuigen, dat Robbers' compositie en uitwerking, van zijn boek volkomen bleken overgenomen, en dat ״De gelukkige familie" en ״Een voor een" niet geschreven, maar