Letterkundig leven, deel 2

114 HET ZICHTBAAR GEHEIM.

doorwerkt ontleedmateriaal. Er werden zekere kenschetsende waarheden in uitgesproken. Poort wees op allerlei valschheden in taal en vorm, en op de geheel mislukte poëzie. En toch, — zoo ging het mij althans, — achtte ik den dieperen geest, de hoogere verbeelding, het zuiver doormijmeren en de doordringende gevoels-voorstelling van Verwey in geen enkel opzicht door dit artikel aangerand. Ik zelf had en heb zeer vele en groote bezwaren tegen Verwey's stijl, zijn zoogenaamde Hollandsche degelijkheid en verstandelijk-koude rede-neerdrukte. Maar vooral tegen zijn onwelluidende consonnances en zijn ergerlijke vormslordigheden. Dit gebrek echter heeft hij gemeen met alle meest beteekenisvolle, schéppende woordkunstenaars van Nederland, zoowel prozateurs als dichters, wat ik eens hoop, in een uitvoerige studie, met verbluffende bewijzen aan te toonen. Ook dr. Bastiaanse schreef indertijd een hoonend-afbrekend stuk op Verwey's dichterschap. En het allersmadelijkst werd hij beoordeeld door zijn mede-poëet: Adama van Scheltema. — Ik heb in rustige gestemdheid kennis genomen van alles wat ze tegen Verwey aanvoerden. En ik ben meer dan ooit Albert Verwey gaan bewonderen en liefhebben. Want met al hun critiek en geredekavel over zijn fouten en gebreken ontnamen zij mij geen oogenblik mijn eigen, onmiddellijk geluksgevoel, telkens en telkens als ik zijn werk las. Hij pakt mij zeer diep door zijn schouwing, door zijn verbeelding en door het zuiver geestelijk-visioenaire van zijn dichterschap. Wie kent er niet het zoetzangerige, smartelijk-zachte gedichtje van Verlaine, met zijn etherische toontrilling:

Chansen £ Automne. Les sanglots longs Des violons

De 1'automne Blessent mon coeur D'une langueur '

Monotone.