Letterkundig leven, deel 2

IOO DE OUDE STRIJD.

denzen in'beweging brengt wordt zijn stijl van onleesbare, geduld en aandacht tergende omslachtigheid en verwarring. Oók als hij over zuivere literatuur spreekt is zoo iets het geval. Luistert eens naar dit welluidende proza:

Onder allen, die ik ken, die in Nederland op dit oogenblik ons het plezier doen soms iets te vertellen van het Leven, ieder zooals hij dat begrijpt, onder allen is v. Deyssel mij de grootste persoonlijkheid. Ik geloof, dat ik, door dit te beweren, niemand zal boos maken; want dat niemand het niet met mij eens zal zijn. Als ik schrijf van de soort van schrijvers, waarwm enkel hier sprake zijn kan, dan denk ik aan Netscher enz. Deze Potgieteriaansche stamelarij heeft de klank-stooterigheid van een gebarsten hoorn waarop heesche seinen geblazen worden. Het proza van dezen bundel is op veel plaatsen zóó slecht en nog slechter. Er gaat een schoolmeesterige stugheid door zijn zinnen, een verstandelijk-dor, uitgedroogd, schor geluid, datfati-geert en opschrikt, als zat je onder de schorre keel-krijscherij van een afgejakkerde gramofoon. — Waar zijn taal op de zinsgolvingen en rhythmische slagen van Van Deyssel's lyrisch proza werd geïnspireerd, lijkt zij nóg onleesbaarder. —

Zijn stuk over Van Deyssel's roman is geschreven in de eerste jaren der overmoedige extase. In 1888. In dit opstel heeft hij het ook over de "enkel zinnelijke natuur" van Van Deyssel, beweert hij dat Van Deyssel hem als mensch van abstrakt gedachtenleven geen zier waard is. Toen hij Netscher onder handen nam, bewees v. Deyssel reeds hoe bedenkelijk zijn redeneeringen in de war zaten. Dit, en nog veel meer, is de meening van Verwey over v. Deyssel en diens roman. Het opstel heet ook: Mijn meening over L- van Deyssel's roman

„Een Liefde". „Mijn meening".... haha!____lachte

de graaf in het Spaansch. „Mijn meening"! Alsof we iets