Zegepraal

zevende hoofdstuk.

Ja lieve ! ik zal verder gaan, m'n smartverhaal.

Mijn broer was met Zus overeengekomen, dat hij met 't ventje hier zou blijven, z'n vrouw en een pleegzuster mee zouden gaan naar Amsterdam, net zoo lang tot we beiden weer konden terugkeeren.

Mijn uitgever had groote deelneming getoond.

Broer en Zus zouden zorgen dat ik niet naar 'n gasthuis hoefde. Ik zou in Amsterdam zoo mogelijk, een paar stille kamers huren voor 'n maand. Een nichtje op leeftijd zou bij m'n broer zoolang 't huishouden waarnemen.

Ik was in verrukking en ik dankte m'n broer innig wijl ik wist wat 'n ontzaglijk offer hij me bracht.

O, er is nog echte liefde in de wereld, die niet geanalyseerd kan worden.

Florence, kindeke, laat ik 't zeggen, zeggen, honderd, duizendmaal. Er is nog een liefde die vreemd, geweldig en heilig is,.... de vriendschaps-liefde !

Ik heb mij in veel, ontzaglijk veel bedrogen gezien !

Ik heb op een heele bende van vrienden om mij heen, onbewust en bewust zielkundig geëxperimenteerd, en zij hebben op mij gevivisextieerd.

Ik heb klein-menschelijk gewurm, gekonkel, gezwabber en piekerige babbelarijen nijd en jaloezie over me heen laten stormen. Ik heb zelf gezien hoe het menschelijk demonisme, alles verzwart en versombert in je, na telkens weer teleurstellende pijn om bedriegende, verkoelende, opdringende of sluiperig-afbrekende vriendschaprelaties. En toch heb ik, 't groote gevoel voor de ware vriendschap onbesmet in me ge

6