De Jordaan

8g

in de buurt om haar meisjes-mooi, haar frissche, brutale vroolijkheid. Nu ging diezelfde roep van haar oudste dochter Corry, liep zij krom-gebukt in haar lagen kelder waarin ze leefde als in een hol, schimmig doorlicht en vervunsd van riolenstank. Een modderige dwarssteeg onikronkelde het achter-plaatsje, altijd vol vuil en dampende uitwerpselen. Een klamme vochtigheid sieperde langs de onbehangselde keldermuren en in de scheemrige duisternis vlekte tegen zwaar geschaduw, het licht op gezichten als een uitslag van melaatschen. —

In dit donker woonhok regeerde Nel; bóven het winkeltje, waar nog een stik-zwart insteekje van de buren-trap was afgeschoten, speelde Corry den baas. — Nel voelde heerschzuchtig en bebaasde haar man. Frans kromp in, onder haar tyrannie. Heel anders dan bij Stijn, plette hier het vrouw-gezag. Stijn, traag, schuw, vadsig, goedig, deed tóch wel wat hij wou. En als hij dronken was durfde hem niemand genaken, werd hij dikwijls verschrikkelijk van wreede wellustigheid. Maar Frans Scheendert leek heelemaal onder de pantoffel weggedoken. Die kreeg van Nel een paar dubbeltjes zakgeld en dan moest hij nog verantwoorden wat hij er mee uitvoerde. Frans de Leerlap, werd hij gescholden. Ze wrong hem uit, ze plooide en verwurmde zijn buigzame wezen dat van geen tegenweer besef had. Hij lebberde eeuwig koffie of thee. In zijn vreesachtige onderworpenheid triumfeerde Nel's heerschzucht. Voor anderen had zij alles over. Hij moest voor haar kruipen. In den Jordaan werden de vrouwen verknauwd tot oud-testamentische zwoeg-slavinnen; werden ze bukkende wil-overbrengsters van hun meesters, terwijl ze met hun luidruchtige kelen schenen te heerschen over het druiloorige mannenvolk; Nel zou van haar man een slaven-rug krommen, al kermde hij ook onder