De Jordaan

66

stem. Nog een ander slag man dan haar suffe Stijn. Maar Annemie voelde haar buurt bekeven.

— Alleminse.... wèt bi jei grausig....

— Ja mins, as 'n roer goed is ken je teuge 'n rauw weertje.... ik ben d'r lieferst op de Oceaan as hier

onder de walm____ Nou beste siele____ ik licht me

anker .... ajusies.... Annemie .... de vijf!....

Even plots en kordaat als hij ingestapt was, beende hij weer weg. —

In de straat, vlak voor het winkeltje, huilden en krijschten kinderen, in oor-uitscheurend lawaai. Zware dreun-karren bonkerden over de keien. Een vrouw, schuw, enkel het hoofd-met-de-muts den winkel ingebogen, vroeg Neel of ze een gulden klein geld had. — Neel verstond haar niet door de kar-bonkering en het kinder-gekrijsch dat de spreekstemmen doodde.

— 'n Gulde kla-aan!____schreeuwde de vrouw.

— Al sloa je me lauw!

Verstoord liep ze weg.

— Dèt is d'r hier perdoes 'n wisselketaur____

Daantje strompelde in, struikelde over een chocolade-kistje, vlak tegen Neeltje op. Met een bof op zijn hoofd rukte ze het mannetje overeind.

— Kaak uyt je goate! dief____ gudènk____ aufer-

morrege noa schaul fèn folkshaal____

Er was niemand meer in den winkel. Ze scharrelde nog even rond tusschen haar ״waar!" —

Toen riep ze weer, door het gangetje naar het keukentje.

— Lientje!____ gauj effe je wèsch neir____ en kom

échter de taunbènk.... ik mot effe noar Nel! — Negen gulden kwam ze te kort, had ze nu stevig uitgerekend tusschen al het gehelp en geweeg door, voor haar week-leveranciers. —