De Jordaan

6₄

broek, terwijl zijn vermodderde onderkleeren op zijn kousen afzakten.

— Sau raufer, welleke hoek schiet jèi uyt?

Achter hem slenterde Sieimpie, een stil ventje, met een oudmannetjes-gezichtje, twee jaar ouder dan Daantje.

— Moeder!.... zei hoestend Willem____Jèn Seifert

hep me pet!

— D'r uyt____schreeuwde Neel die weer kriebelige

opwinding voelde hitten in haar lijf.

— Och Neil, de senewe freite je op____mins,....

zei Heintje medelijdend____je mot 't kenne verstoufe!

Willem verhakkelde het avontuur van zijn pet.

— D'r uyt!____ recloameprint.... en hoal je pet.

— Ken nie----ken nie,____huilde Willem angstig....

hei leit in de Broufersgrècht____

— D'r uyt!____ bleef Neel dreigen op één starren

toon____en neim Sietnpie mei. —

Nog maar vier jak-vrouwen stonden in babbel bij elkaar. Eén, met de polsen de heupen ingedrongen. — Mientje met huil-bakkesje, hardnekkig en vol van kribbige schaamte, sjorde twee jongetjes op haar armen naar buiten; één het snuitje rauw geschonden van den dauwwurm. —

— Vijf van de tien.... vroeg kort-krachtig een lichtmatroos, even de sabelbeenen uitgebogen. —

— As je blief Teun____

Vriendelijk hielp Neel nu en vroeg of hij weer honk had.

— Soo je siet moeder....

Zijn stem zong zwaar en vol door het zonnige winkeltje.

Twee vrouwen loerden uit, bekeken den forschen, kraakzindelijken matroos-eerste-klas.

— Sèl ik stikke____d'r hei je Teun fèn de Hoarlem-

merdaèk..... seg ouwe robbeklopper.... wèt bi jei