De Jordaan

vracht voor heel de kinderkeet, had nu geen trek in oppassen.

— Ikke alweir.... zei ze huilerig---- en....

enne .... ik mog biggele?

— Wèt biggele?____ snerpte Neel onder het afwegen, ____je bin d'r 'n nie-sniksche medèm----ik sel

je biggele____linkmiggel!

— Vaaf segoare fen de tien.... viel log een bootwerker middenin,____ en 'n rol neigerit.... enn---- drie

sint plètte stukkies ....

Een half uitgegane moor leek hij, het gezicht vol gruis en steenkolen-vuil. Hij stond vlak voor Neel's gezicht, de kakelende wijven ruw op zij duwend.

Neel schrok,____zoo een geweldenaar .... Toch ....

een gare jongen, vond ze.

— Hier meheirtje____ as ufes befeilt.... zei ze

ironisch lachend naar de vrouwen. —

Bootwerker's gezicht bleef strak. Het oogenwit lichtte wild uit zijn zwart-begruisden kop. Zonder groet drong hij de wijven weer op zij en stapte weg. —

— Auk niet sjoeg.... f'ruyt Mien, hoal je broertjes ____ zei Neel weer met verdekte driftstem naar

Mientje,---- moar pès t'r op.... trèp je foader nie

op se pink en staur s'aage niet in se tukkie____

Mientjes tenger-smal gezichtje vertrok zuurtjes. Waarom kon Jansje, haar zusje van negen dat nou niet eens opknappen! — Weer pruttelde ze iets tegen, zonder te gaan. — Toen, dolnijdig, schoot Neeltje met het rappe, kordate lijfje achter de winkelbank uit, recht op Mientje aan. —

Wèt selle me nou?____ woue jullie me nou in 'n

kringetje pèste____fuyle swèbbers ... pèts! pèts! pèts!

---- d'r hei je 'n broekie waad op de klomp____ En

nou as 'n bröanie de klaane fèn 't ploasie____

In getergde zenuwdrift, niet meer wetend hoe zich