De Jordaan

20

meiden lokken naar min en vrijage dan Karei. Hij waagde alles voor een mooie vrouw, stout in haar flanken, met oogen, hel als blommen. Wie kon er dansen en kankaneeren, passen uitsnijden en cirkelen als hij? Niet één andere Jordaansche jongen. Hij alleen wist en voelde precies waar hun warme oogen naar zochten. Hij raadde het uit de diepte der glanzen erin, die streelen konden als fluweel. Hij kende al de hartstochten der woelige, dan wreede, dan overgevoelige meiden op een prik. Allereerst hun zinlijken bedwel-mingsroes onder den dans en hun gloeiing voor muziek, dien weergalm op straat van hun smart en jolijt. — Hij wist van hun woest genot onder het heerlijke rokken-zwaaien, tot ze hun lijf voelen afbranden van duizelige hitte; hij wist van hun zwieren op maat en klank, zóó los van hun zorgen en verdriet alsof ze van veertjes waren; dat aan allen kant oor-dronken zich verliezen in orgel-dreun en harmonica. En wat ze er al niet voor over hadden, op een zonnige straat, de vroolijke bakkessen van hun kerels te zien glunderen met geheime knipoogjes, zinspelend op verborgen genot, en zoo, in het felle geraas, ze te zien springen, molewieken en wentelen als paljassen, aangegaapt en bewonderd door de heele Jordaan-buurt! Zoo, in de dans-bezwijming onder de wemeling der witgejakte paren, had hij een hypnotische macht op allen. Niet grootschig was hij, !maar zeker, heel zéker van zijn lef en zijn mooie oogen. Daar dwong en lei hij al de meiden mee; meiden zelfs die in hun uitdagende woestheid niet te temmen leken. Eén zoete streelstreek onder hun kin, van Mooie Karei, een streek zooals hij die kon aflikken met zijn duim, en ze aarzelden, bleven duizelig en vloekten om meer. Als een postduif, in kringen rondvliegend, zoo losjes en gemakkelijk-zwierig speelde hij rond de mooiste meiden, zoo vloog hij van ze af en weer