De Jordaan

82

Brouwersgracht, als den vorigen nacht.... op avontuur zee in. —

Den laatsten tijd, nadat Neel Thijs gebonjourd en voor diens diefstallen hem de oogen geopend had, werkte Stijn met Mooie Karei saam. Die was op zee ook veel kloeker en pienderiger dan Thijs. Karei was zelf een eerste-klas hengelaar, een prijs-winner in drie visch-college's. En evenals Stijn gloeide hij voor het avontuur-in-den-handel, veel meer dan de gemakzuchtige Thijs. Maar toch ging het slecht, schandelijk, schuwbarig slecht. Er bleef te veel hangen aan maat en strijkstok met je beien, soms met je zessen, als er gekocht werd aan wal. Al de kerels klaagden steen en been, en al werkte je je eigen een locomotief-asem, het gaf niks in; je ploeterde je toch een tering. Met ee!n bijbeltent op de Noordermarkt op Maandag en twee cent zalf-stem, bracht meer op. De laatste weken ging het zóó slecht op zee dat Karei niet eens meer weg wilde. Nou bleven ze 's nachts thuis en stapten met het vroeg-treintje va» vier uur naar IJmuiden, waar zij aan den afslag vijftig gulden statie-geld hadden gedeponeerd en dus konden koopen. Van IJmuiden weer heel vroeg terug, ventten zij een deel de stad in en brachten een andere portie ״op de kar" aan de Lindegracht. Karei was vooral een koen en long-sterk standwerker. Met hun twee saam sloegen ze al de andere marktventers stom. Mooie Karei sloofde zich vooral uit met zijn klank-vol zangerige vent-stem:

— Kaüp minse!.... kaup!____ hier rüykt de visch

nie noar kerbol.... fen 't siekehüys.... gein ein daüje.... kaak hullie rauje finnetjes.... die beisies hebbe d'r waan gedronke.... je kraagt al m'n lommert-briefies as je d'r ein dauje üytseult.... Siemeplei, doames en heire.... 'n werkmins bedriegt niet....