De Jordaan

ï5

— Tug heit se sinnighaad op saèn,____hitste zoetjes

wraakgierig de bochel....

— Sinnighaèd op saan?____ dol op saan?----

og irièn.... je tèst is gebèrste!____goed feur 'n hèlf-

belèns snikse-medèm____ nie feur maan maad! ....

Juist hoorde Terwee zijn dochter, tusschen een woest gedrang van venters en ventsters weggedrukt, heenroepen.

— Hier maèd .... presint!

Driftig sprong hij bij, maar stuitte af op warkluwen menschen. —

— Hei foèder!____trilde hoog haar meisjesstem____

Simon____ De Punt,____ wil d'r twintug.... moar

d'r stoan nog vaaf lotjes fèn de faurige weik.... en fèn Cor de Pet auk____en Aaltjes fèn Neilis auk____

— In orde maad,----schreeuwde Jan tusschen zijn

handen als roepers, terwijl hij weer den steiger opgeklauterd was om zijn dochter beter te kunnen hooren óver den koppendrom heen,.... ik hep gister mit hullie of gedoan bei Swèrte Jèns .... en bei Moeke in de Anjelier....

— Mot Gèirt fèn de Willemstroat auk?____

--Nei.... schrikte Jan,.... gein felletje, kaak

uyt je doppe maad____eirst mot tie besolleme fèn drie

Mai____sau 'n kèrperlüys!

— Bah wèt 'n drukkie.... zuchtte Stijn,____ as de

weireld nie-en-rond wès____ liep ik d'r fèst of____

nou..... as 'k 't doen,____ komp 'k tug altaus weir

we rum!....

In het duistere loodsje hadden ze om beurten, in onbeheerschte gretigheid, de flesch aan den mond vastgezogen, zoodat met een ruk, telkens Jan ze uit hun zweethanden moest loswerken.

Stijn voelde zich tollerig in den doffen kop. Zijn