De Jordaan

73

verzopen als katten. Mooi werk om zonder roerganger te bemachtigen! Alles moest de schreg doen, achter, onderaan de sloep. Thijs roeide nukkig-onverschillig door. Stijn verwenschte de bom-kwakken dat ze niet behoorlijk bakboord-rood en stuurboord-groen licht te zien gaven in den nacht, als al het andere schuiten-goed. Dan zag hij tenminste wat koers ze dreven in het duister, Nou hou je je fatsoen en eet je je bolle uit je zak, en nou smakt dat mistroostige toeval al je berekeningen omver. Jezus, kwam er maar een kwak achter zijn toonbank, die zou er vast een rondje geven. Met al dat gezwabber van kop- en toplicht.... wist je nooit wat er ging of kwam. Nou kropen die slargpamperige schippers levensgroot overal voor je neus neer en dan weer konden ze nergens honk halen. Het was altijd aan gene zij, lag hier en lag daar kwestie.

Soms bleven ze een uur op één plaats in al grooter kring-rand rondroeien, terwijl de lichtjes telkens wegzonken, dieper de zee-donkerte in. Thijs, koppig nu tegen Stijn in, schreeuwde onwillig:

— Die goat!.... die goat!.... wei roeie feur niks .... det wurt d'r drie fingers in 'n benaut hért!....

— Leg niet te koale-gesichte, segraan! Nou moak je auk 'n mauje gaüi op maan!.... brak Stijn nijdig af.

Hij tuurde de verte in, en sleurde vaag en aarzelend zijn woorden er uit.

— Sie, dob.... ber.... sie je dèn niet.... det

die kattekop____ koznp! Met blok____ en touw----

haascht-tie sich op!....

Thijs, gedwee, schuurde weer de zeer-doende handen langs de roei-spanen en rukte, rukte vooruit. Eén vrees onder de broers was er op het stikduistere vlet je, dat d'andere nacht-zwervers op denzélfden top-licht-״kattekop" aanroeiden als zij en even onverwacht als de Burk's, vóór den kwak-kop of aan lei-kant