De Jordaan

10

— Skaat bruispoeër fèn onder en fèn baufe, klebèkke-mormel,... nijdig stootte de andere van zich af.

— Fèl om, danskoater____afgesèkte huyg!----

Een prop menschen schoot los, tusschen walkant en

kijvende kaai-kerels. —

— Licht tug bei____hauger je jètte____schreeuwde

weer een ventster bij een weegschaal.

— Trie .... ieeennnn!.... zong een gillende meideroep over de markt____

— Hauger op, ik mot je prikkel sien of ik smèk je

beiste neir____ ik mo sien wa dèt aaser feur siekte

het...

— Hei je auk nie fèn t'rug he scheile?____

Scheele Toon gluurde even op zij; voelde zich schuw

betrapt.

Trie.... ieeennn! .... galmde het weer boven het geraas met een zangerigen uithaal....

— Trie .... ieennn!.... gierde een bende mee ... hei je Koarel nie gesien? ....

— Presint____lachte Karei Burk, protserig-spottend

zijn snorretje opdraaiend. •—•

— Kraag 't spit.... vloekte de roepster woedend.

De ijzeren wegers-met-de-emmers, knarsten en

piepten als verroeste scharnieren. Netten met spartelende zilverbuikige aal werden over den koppendrom heen-gezwierd. Een zwoele stank van rottende visch en bloed broeide los.

— In de wèrmte groeit je hért segge se ... . perste er met zwaren zucht Trui uit, terwijl ze vijf volle bakken aal op haar dijen heesch. —

En al meer volk dromde saam hij de sloepen voor de wegers, als éen gedrochtelijke romp in het donker met duizend grijp-armen. Burgers sjouwden met roode zakdoeken waarin pas-gevilde alen in pijn-krampen hun taai slijmleven slangerig verkronkelden.