De Jordaan

8

kerels en zatte Zeedijk-meiden, die, langs den kant van het Schapen-eiland, de markt iedere week bijna in opschudding brachten met vechtlustig gestoei en de ronkende taal hunner heesche strotten.

Het stille IJ, als een bewasemde spiegel in den nachtelijken morgen, weefde zijn goud-roode glanzen en weerschijnen, en soms zong een boot een lang echoënd sein door de stilte; stilte, omsjacherd van menschen-gekrijsch in verhit zwoeg-gewoel. Aan den walkant was het donkerend volks-gedrang bij de waggelende vletjes het sterkst. Op elkaar gehoopt propten de menschen tusschen aalvrouwen in baaien rokken en schreeuwende kooplieden, vlak voor de weegschalen, waar de verkochte aal met schepnetten op uitgeworpen werd. —

— Licht bei, ka je sien wat-tie kwaat wil saan.

— Sau'n waas-neuse frommes .... sau'n schèune Laura! .... hoonde de koopman, giftig op de wantrouwige vrouw.

— Let maan,____ 't is hier soo donker as in me

keil!

— Kaak noar de prikkel Mie .... Ouwe Droppel is nie fies fèn 'n gènnefie!____

— Leileke kurkesèk! .... uitgeblèikte print . . . woar moej je je mei sprietekop! . . . schold hij schor. —

— Mie, kaak Ouwe Droppel op se jètte! .... loa je nie bluffe .... spotte uitdagend Karei Burk, lieveling en woest beschermer van alle Jordaansche vrouwen, al kon hij ze ook wel zelf met de knuisten betrom-melen. —

— Sau'n kernèk, . . beet de aalman Manus nijdig den kant van Karei uit.

— Feruit!.... joeg een stem van den wal er boven

uit.....sestien sintjes .... dikke oal .... gröf oal____

dikke oal .... echte faankoppe!

— Fette oal .... overschreeuwde een buurman uit