Essay en critiek, Groote figuren

OVER FRANCISGUS VAN ASSISI 91

listische vrijheidsbepaling en pragmatische doelstelling; met uw belachelijke ״enkelvoudige allesverklarende formule der Renaissance?"

Een enkele״ .. als Da Yinci, mag een vertegenwoordiger zijn van het nieuwe waarheidsvorschen״ . . meent Huizinga״.. de Renaissance in haar geheel blijft de ״oude houding" toegedaan. ..

Is ook dit niet een weinig gehallucinee! d inzicht in de historie... inzicht van Michelet, door Prof. Huizinga zoo voortreffelijk gekenschetst?...

XIII

Wat in beeldende kunst en literatuur der Renaissance een volkomen breuk schijnt met de Middeleeuwen, raakt slechts kwaliteit en niet ״grondslag" der kunst zelf.

De brilleglazen van den Professor flonkeren weer guitig. . . die arme spirit-dilettanten. . .

Ook hierin bleef in alles continuïteit; is nergens volstrekte eenheid van geest...

Nu zucht Professor... of glimlacht hij weer?

Er treedt nu en dan uit de taal van den Hooggeleerde zulk een eigenaardige.. . is het zelfverzekerdheid?. . . Neen... zulk een typische behagelijkheid in eigen weten en onderscheiden, dat.. . och kom. . . wat Prof. Huizinga zegt is juist.. . maar ook onjuist. . . Hieruit ontstaat iets comisch. Er is groote scherpzinnigheid in Prof. Huizinga's thesis... maar ook een karakteristiek tekort uit óver-objectiviteit; een objectiviteit waar achter toch een eigenzinnige verklarings-tendenz van ontwikkelingsverschijnselen hurkt. Want, al blijkt de Renaissance met veel grondwortelen vast aan de Middeleeuwen, er is ook veel vólslagen anders; veel dat nimmer in de Middeleeuwen zoo essentieel tot uiting kón worden