Essay en critiek, Groote figuren

62 GROOTE FIGUREN

nado's, nagalmen van Perzische hoflyriek, zalige liefde-wanhoop of wanhopige liefde-zaligheid. Hij begeerde ridderroem en krijgsroem (״Les Pouilles!"). Hoe kon zulk een geweldige omkeer mogelijk worden? Omkeer en inkeer, uit koorts en ziekte? Eéns zoo verzot op ridder-dichtkunst, op Kruistocht-liederen, op tenzonen, onbloedige versgevechten, op wereldsche jool, op uitspattingen en op oorlogs-avontuur? (Zijn drang immers, Graaf Walter van Brienne bij te springen, op diens tocht naar Apulië en voor een heldhaftigen keizer te mogen vechten!). "el grillige gewrochten der Schepping. De schraapzuél tige vader, Piëtro Bernardone, een versteende natuur, die het zondig-menschelijke en materialisme der zonde in zichzelf bestendigde als vrekkige rijkaard; de edel-idealiseerende zoon, een natuur die het zondig-menschelijke overal uitwierp. . . mystiek ridder van Vrouwe Armoede, die de pijnigende wonden van den Heiland begeerde!...

Franciscus gaf luttel om het kruisigen van het vleesch alleen. Bidden in duistere grotten, schreien en stroef vasten kon óók een slecht schepsel. Maar onder de menschen te blijven en in zijn Heer verloren te gaan, vermocht het niet.

Franciscus wierd onmiddellijk, met trillende ziel, door een adellijke jonkvrouw verstaan: Gravin Clara Scifi, éérst schuchter bruidje van Christus, in de kerk van den Heilige Kufino, later algemeen de Heilige Clara ge-heeten.

m

Pieter van der Meer de Walcheren herhaalt, in zijn stuk over Franciscus, („Opgang") blijkbaar de woorden van den Heilige Bonaventura: „de hitte der liefde ver