Essay en critiek, Groote figuren

OVER FRANCISCUS VAN ASSISI 13

der werken van den Heilige, in 1623, te Antwerpen, door Wadding gepubliceerd, en die den grondslag legde voor alle latere uitgaven, wordt verklaard dat men er twee geestelijke lofliederen in vindt: ״Amor de Caritade" en ״In foco amor mi mise",.. . ״qui seraient de saint Frangois d'après saint Bernardin de Sienne (״Opera Omnia", t. IV, ״serm.", 16 et 41). Si le fond de ces poésies est bien d'inspiration franciscaine, il est certain qu'elles n'ont pas été composées sous cette forme par saint Francois et c'est avec raison qu'elles ont été rejetées par tous les derniers critiques".

Y

Ook over de eigenlijke historische biographieën is onder de groote Franciscus-kenners het oordeel vaak verbijsterend uiteenloopend.

Thomas da Celano is een der voornaamste bronnen; voor velen zelfs eerste en eenige bron. Hij heeft Fran-ciscus gekend, al werd hij niet tot zijn intiemen kring toegelaten. Masseron karakteriseert Thomas da Celano voortreffelijk: misschien scherper dan Joergensen het Broeder Leo (Franciscus' secretaris, biechtvader, verpleger) deed. Celano schreef fonkelend, facetteerend Latijn. Het boeit en verrast de lezers door zoetheid en melodieusheid van woord. Hij is vooral taalschoon-gevoehg literator. Hij begeert stylistische effecten. Hij is onwaar-waar en waar-onwaar. In zijn ״Speculum Perfectionis-"uitgave, deel I, van de ״Collection de Documents pour 1'histoire religieuse et littéraire du Moyen Age", geeft Sabatier in het hoofdstuk: ״Rapports du S. P. avec quelques autres documents du XlIIe siècle, pag. XCYIII", een oordeel over Thomas van Celano's ״Eerste Legende".