Essay en critiek, Groote figuren

12 GROOTE FIGUREN

Tan den brief ״Ad populorum rectores" wordt weer gevochten. Zoo ook over de echtheid van zekere gebeden en een brief van Antonius van Padua. Yalsch ... echt... valsch !... Namaak... bedrog„ .. klinkt het t'allenkant.

Wij gaan allerlei schermutselingen, die dikwijls in zeer luidruchtig geleerd kabaal ontaarden, stillekens en vredelievend voorbij. Het zijn soms zulke splinterige zaakjes.

Uit heilige en profane kronyken, uit vele historische anecdoten leeren wij wel dertiende eeuw en kerkgeschiedenis beter kennen en zekere Minderbroeders (den teeder-sterken broeder Egidius en den kinderlijk-reinen broeder Leo), maar het minst den zaligen Vader Franciscus ! Want die mijmerde, met ingehouden hartstocht, . . . God heeft de eenzaamheid lief !

Masseron zegt:

„A tous les franciscanisants que j'avais 1'honneur de connaitre, j'ai posé pareille question: „Pensez-vous que le problème des sources de la vie de saint Fran§ois puisse être résolu?" Et tous m'ont fait une réponse identique, a un mot pres: „Au fond, ce problème est simple: malheureusement, les théories de M.X. ou du Père X. ont tout embrouillé !"

Mede verklaart hij,... dat nimmer nog het oude spreekwoord: zooveel hoofden zooveel zinnen, zoo fel triumpheerde, sinds den dag waarop Sabatier zijn meesterlijke studie publiceerde,... maar ook sinds het uur, waarop Maurice Beaufreton ons is komen verzekeren ... „que trente années d'efforts, de la part de savants de toutes nations et de toutes croyances, étaient demeurées „è, peu prés inutiles" pour connaitre Saint Francois!"

Over Franciscus' dichtwerk, althans in de uitgave