Levensgang, tweede deel

66

'k wèrreke,... dat beloof 'k je,... alleen as we nou maar niet weer te erg stuite op geloof en op verschil in politiek, zie je?

— Donders, daar hè-j'm weer!... vooreerst hebbe we nog niks

met politiek te make, dat komt later wel,____late we ons nou

maar vereenige in 'n vakbeweging, late we dat nou maar eerst zien groeie, snap je?... je zal zien kerel, dat de vakvereeniginge later vanzelf komme als ze wèrkelik wat wille presteere, zie je, voor góed en duurzaam... dat ze dan vanzelf 'n politieke weg op motte... en dat we dan niks te make hebbe met 't anarchisme dat is duidelik.

Zeelt zweeg, verwachtend verzet. Maar Hein had weer licht gedruisch in de gang gehoord, iets als ritsel-gesleep van rokken langs de trap, en plots was weer in 'm gekomen dat illuzie-gegoochel van z'n gevoel dat 'm zei: ze komt, Eva, je zal 'r vanavond nog wel zien. — Met 't hoofd, had ie weer zenuwachtig gauw toegestemd in alles wat Zeelt zei. Zooals iemand haastig gelijk geeft, als ie eerst heel ernstig met je aan 't spreken is, ineens op de klok kijkt, ziet dat ie weg móet, geen minuut meer te verliezen heeft, bang dat j'm anders weer vasthoudt als ie née zou zeggen, en toch niet lomp zoo maar wil wegloopen. zonder je bijna te hooren, zóo had Hein weer z'n ooren gespitst, zat ie in zenuwachtige verwachting ... en hooger-op kwam 't rokken-geruisch, 't zachte gestap van vrouwenvoetjes en schoenkraakjes, tot vlak bij de trap, tot 't zich ineens wegdraaide, vager werd, lichter 't rokgeschuur, zwakker de stapjes klonken en niets meer te hooren viel. Wéér was de teleurstelling hevig. Maar wéér stapte geloop op ... zwaarder, sterker hoorde ie deurgesmak, toen inééns de stem van mevrouw Bresser, vreugdevollicht uitschietend door de lange gang, met haar kinderlachjes, hoog op de trap over de leuning iets zeggend tot iemand die beneden stond... Hein was steenen aandacht. — Zeelt ging door, maar nu hoorde ie 'm niet.

— Als 't eenmaal zoover is, kerel dan is 'r werk an de winkel, ... dan ken je je inspanne,. . . laat je gewandel en gedraai dammaar loope, en ga maar naa vergaderinge, de een voor, de ander na,... en kerel, hou ze in de gate en laat je niet ontmoedige door gescheld, gevloek en verdachtmakinge,... alsje éen-of-ander

wat hard mot beetpakke..... dat hindert geen bliksem! . .. je

roffelt 'r maar op!. .. als ze zich maar ansluite, als ze maar bij elkaar kruipe en gaan inzien, dat ze alleen dan op de juweliers macht krijge,... dat ze dan eerst werkvoorwaarde kenne stelle die lotsverbetering brenge... Natuurlik stuit je direkt op die lui die 't goed hebbe,... en die ons voor opruiers uitmake,... maar dat hindert niet, ... we hebbe 'n paar manjifieke koppe onder de snijers en slijpers dié nou es niet grootgebracht zijn in de Vic ... die zich niet een-twee-drie late omgooie,... en als de anarchiste nog'n

') Vic: toespeling op ״Victoria": toenmalig bekend Café Chantant in de Nes.