Aron Laguna

ARON LAQUNA 89

zóó kwam ie thuis... was z'n studie weer cilles! — Ik heb me nog nóóit zóó alleen en zóó ellendig gevoeld als in ons trouwen. — En van m'n verdriet zag ie niks, niks!... Of... of... dééd ie maar zoo? — Ik weet 't niet, ik kdn er niet dchter komme ...

M o r k s.

Hij &ét niet in z'n binnenste kijken.

L e a.

Omdat ie er geen behoefte aan heeft — en ik... ik sndk er naar!

M o r k s.

Lieve, lieve Lee... wat heb jij veel in stilte doorgemaakt (wil haar zoenen).

L e a (hem weer afwerend). Nee-néé Jan — niet eer me aanraken of je moet met hem gesproken hebben. — Tot het laatste uur wil ik zuiver tegenover hem blijven staan.

M o r k s. Goed... ik zdl spreken.

Lea (somber).

Het moét.

Morks (na angstig). En... als ie nou es... je 't kindje niet geven wil?

Lea (hevig opgewonden). Nee-néé Jan ... ddn blijf ik... dan blijf ik bij 'm hoor ?