Aron Laguna

62 ARON LAGUNA

Lisa (wild uitbarstend). Wat wéét ik van al je gezanik, van volkskind en socialen!

A r o n.

Ddt heet zaniken!

Lisa (heftig). Natuurlijk!... Wat weet ik van al die dingen... van al die malane's? Ik verlies mijn kinderen, iederen dag, ieder uur méér! — Ja jé... ik verafschuw al die rooie ideeën. — Mijn huiselijk geluk hebben jullie d'rmee vermoord, m'n kinderen van me Afgetroond!... Kapot, kapót ben ik 'rvan... (snikt).

B a r u c h (Lisa naar zich toetrekkend). Vrouw... vrouw ... beddar!

Lisa (hem afwerend, hevig onstuimig, naar Aron. Ik zal je wét zeggen Aroon... (zij huilt).

Aron.

Overbodig moeder, het gebeurt niét!

Lisa (smartelijk). God-god-nog-toe!... Altijd die steenen kop!

Aron.

Overtuiging!

Lisa (heftig, tot het uiterste). Overtuiging? ... Nou, ik voorspel je... bij mijn nechama... een ramp ... een rdmp... wordt je hééle leven!