Aron Laguna

ARON LAQUNA 61

Baruch (geschokt).

Lies... Lies... kom hier! — We mägge Aroon niet tégenhouwen!

Lisa blijft smeekend huilen.

A r o n (zijn moeder afwerend).

Hou óp moeder, in Godsnaam, met dat gesmeek! — Lea wil haar kind niet verminkt zien. — Waarom moet zij u nou tegemoetkomen? — Nooit heeft ze iets anders dan de diepste minachting van üw soort menschen ondervonden.

Lisa.

Maar het is toch ook jouw kind?

A r o n.

Ik denk er over als mijn vrouw.

Lisa (huilend).

Die schände... die schände!

A r o n (driftig en wild).

U denkt alléén maar aan de schande — voor de familie en de menschen!... Maar toen ik drie jaar alleen was in armoe met Lea...

Lisa (handenwringend).

Leugen... leugen!

Aron (feller).

Toen walgde u van 't volkskind en van ״socialen" bij mij thuis.