Aron Laguna

104 ARON LAGUNA

M o r k s. Dan begrijp ik je niet.

A r o n.

Ik wit geen meelij — en ik wil... wil niet dat ze voelt wat ik in haar mis.

M o r k s.

Dus trots?... Dus tóch van de familie Pareira Pisa?

A r o n (droevig glimlachend). Nee Morks. — Maar ik wil niet... (aarzelt, schreit onderdrukt)... dat ze... verdriet heeft... dat ze misschien... zou wroegen onder het besef... van ...van mijn alleen-zijn.

Morks (hevig getroffen). Dit is ... gróót!

A r o n.

Stil... noém het niet — géén groote woorden alsjeblieft! — De menschen zullen zeggen: karakterlooze moraal! (hevig oplaaiend). Wat een laffe, bloedlooze ellendeling! — Die neemt zoo'n vriend niet in z'n kraag, smakt hem niet dood tegen de steenen!

Morks.

Die wrok... kén je ze Aron ?

A r o n (uit zijn woede zich zelf temperend, schudt het hoofd).

Nee.

Morks (schuw). En ... het kind ?