Aron Laguna

ARON LAQUNA 105

A r o n (na een smartelijke, klemmende stilte). Krijgt zij.

Morks. Da's een óffer, Aron.

Aron (gebroken sprekend). Géén offer. — Zij is een hééle goeie moeder — ze kdn niet zonder Baruchje.

Morks. En jij ?... Jij dan wél ?

Aron (hevig getroffen). .. Eh... eh.. jé.

Morks (heftig). Nee-néé... nü misleidt je me niet — je ben. dól op 't kind.

Aron (bijna schreiend). Zwijg Jan... zwfjg!... Laat me... tenminste... dié leugen... zélf gelooven!...

Een stilte.

Morks wijkt hevig getroffen naar achter; gaat langs raam rechts af.

Aron, alleen, kijkt even verwezen rond, breekt dan in schreien uit en valt met zijn hoofd in de handen op zijn bureau.

Doek.