De Jordaan, van Nes en Zeedijk

82

— Wuilie pikke ... pikke ... soo mit de fork... enne ... wuilie kauwe... en toe langsaam de fork late sakke, nou? ... watte? ... en stiekem achter ons rug ... hè? ... Jeemie!... en dan frete sullie, watte?... watte wij angebete hadde!... Was 't weer op!

— En de jood? ... vroeg Jan nieuwsgierig.

■ — Kón ... oimmers nie lense!... schaterde Willem... achter... achter se kar...

Ze brulden allen en Willem, hurkend, liet nog eens zien hoe er drie kochten en zes smikkelden aan één kar.

— Fijn de jood bedufeld.

— Vroeg ie niks?

— Windstil.

— Sei jullie niks?

— Geen asem... Wuilie déje ... niks ... as stoppe ... en kauwe ...

— Pirate-koppe!... schold Nel, en Willem, leutig, danste en zong:

Se gooie me mit steene, Se trappe in 't sand, Se plette op me teene, Dat doet de kommedant!

— 'n Welbespraakt burger... ironiseerde Nel en ook Jan had al meer schik in den weesknaap.

— Hulde!

— Geef mijn ... watte? ... lieferst... 'n gulde!... greep Willem gretig toe.

Leendertje liet opeens zijn gekoesterd orgeltje los en vertelde, de fonkelend-lichte oogjes van fantastische ontsteltenis opengetrokken, den weesjongen het vreeselijke avontuur van de driftige bij, die gisteren dol de kamer was ingezoemd.

— Freeselijk... o soo freeselik heb ie... heb ie ge-stoke!

Lense: kijken.