De Jordaan, van Nes en Zeedijk

48

en Stien vloekten Jet ruw. De Rooie kon niet zonder geld-stukslaanderij;... de heele honderd pop ... die moest er aan! Ze snakte naar verkwistende brooddronkenheid; dat prikkelde heerlijk haar zenuwen, werkte op haar alsof ze lang en lekker gegriend had. Wat was ze al niet geweest! Een gemeene dievegge, meid van een vuil brok souteneur. Op haar vijftiende jaar al ontmaagd, door een boef op wien ze dól geweest was. Nou weer klant van een ״fijne beron" ... Haar oogen ... haar oogen... die déden alles! Toch loerde die ouwe roover en messteker weer op haar... haar éérste souteneur, maar ze lustte hem niet! Kom, geen verdriet; ze zou zingen,... en kip moest er zijn.

Wild keek ze uit het raam. Stil, daar had je Toontje van den melkboer. Ze siste het ventje boven. Jo, op de knieën over den raampost hangend, gilde mee. Schuw kwam Toontje op en drillend dwongen ze hem te luisteren. Jo schreef het op:... taart,... kip,... drie, vier pasteis ... potjes ganzelever... En ongeduldig commandeerde Stien door:... schrijf óp ... ijs,... wafelen,... zes doosies ...

— Je bent gek!... smeet Joden Jet ertusschen.

— Verrek jij altijd en wor nooit langer!... gierde Jo naar de koppelaarster en trapte een hoedendoos in.

— Ik bin weer fifa!... schreeuwde Jet gebelgd.

Toontje werd bedolven onder opdrachten en het papiertje van honderd pop knelde hij bevend in zijn vuil straatjongens-knuistje.

— Tot 't op is, rekel!... gilde Stien in hysterische woede en driftig duwde ze het melkbrengertje de deur uit.

Aan het raamkozijn op haar knieën ingezakt, bleven de meiden met elkaar praten, de honderd uit. Eerst over Lange Truus en de dikke Hedwig uit de Alhambra. Het was zoo gemeen wat er gebeurde boven, met de Duitsche Anne en Jenny,... altijd werkend met haar zwart-fluweelen strik op haar witte japon. Ze kon die chique van dat ge-v/ezene dienstmeisje Naatje Dril ook niet uitstaan. Niet luchten kon Stien dat schepsel. Dan nog lieverst het baron-