De Jordaan, van Nes en Zeedijk

i3

acteeren,... maar vooral aardig zijn, heel aardig tegen de heeren die komen luisteren. Ol die valsche snoet van Madame! En hoe had ze de kippetjes gestreeld met haar stem. Jet kon haar lachen niet houden en lonkte, lonkte maar naar de oolijke Madame. Ze vroegen iets over het werk in de avonduren en weer, — god, wat een sloerie toch, — zei Madame ijskoud: Avonduren meisjes?... die benne 't plezierigst. Dan is de vroolijkheid niet van de lucht. Toen had ze twee mooi-gekleede meiden geroepen, gefluisterd en gelachen; ze rond de kippetjes laten fla-neeren, alléén maar om de verleiding der kostuums te bewerken. En ze hadden gekeken!... de kippetjes. Zulke japonnen kregen ze ook. Dan moesten ze Madame een riks per week afbetalen. Het was niks als satijn, zij, kant. Madame smoesde weer met de brasempjes, vlak vóór het buffet en Jet bleef om ze heen sluipen. In tijden had ze van zulk een mak handeltje niet zóó genoten. Hoe angstiger oogen in het begin en hoe schaamvoller, hoe brutaler na een maand. Dat zei de bollebof altijd en hij had gelijk.

Toen Jet de kalfjes ieder vijf pop voorschot in de pootjes had geduwd, zag ze de beestjes beven van gulzigheid en ontsteltenis. De naaister was toen fluks geroepen en die had ze de maat genomen. De twee duifjes op één til... Ze waren zoo fijn geknipt! Een week later deden de malsche diertjes al mee aan het zoopje en lieten ze de fles-schen ״panje" knallen en slurpten hun heete lippen den schuimenden wijn alsof ze nooit anders gedaan hadden. En voor haar ronselarij had Jet bij Madame, die kapsies maken en gedekt smoezen wou met haar bollebof, héél hooge provisie bedongen en losgekregen. Voor de prinse-merei voelde ze geen angst. De meisies ... verklaarden... eerlijk... zelf... haha!, nou moest ze toch even grinniken ... zélf te hebben gewild! En dan... wie kon haar wat bewijzen? ... wéttig bewijzen?

Kapsies: twist.