Literatuur en kunst

HEIJERMANS׳ DIAMANTSTAD. 2 7

alleen stelt zijn talent in dienst van zijn proletarisch besef en werkt als een ״ontwaakte" die ieder uur van den dag verloren waant als dat talent niet treft en verdedigt (Heijermans over Hartog).

VIII.

Hierin zit nu juist de groote, vooze leugenachtigheid en valsche suggestie op publiek.

We kennen Heijermans als schrijver; daardoor zijn overbluffende truken en handigheden. We weten dat Heijermans in den diepsten toon van verontwaardiging met één stuk zijn meerdere menschelijkheid weet te heffen boven 't smurrie-achtige geknoei der dekadenten. Maar wij laten ons niet door verontwaardigings-«//«^ en schijn van opperste eerlijkheid en oprechtheid van de kook brengen.

Het was de groote moreele leugen van Multatuli uit te roepen: ik bèn geen schrijver, ik wil niet mooi schrijven .... wè.nt de Javaan wordt mishandeld.

Zeker hebben die fanfaronades en schijn-adel-dom van zielegrootheid, sukses bij gauw te overbluffen zwakkelingen en impressionabelen•

Maar het nuchtere cynisme maakt grimassen en schatert even met 'n bakkes van wrange zurigheid en twijfel!