Literatuur en kunst

HEIJERMANS׳ DIAMANTSTAD. 2 7

bloedend, bulderend, rumoerig dikwijls, maar plots terugsidderend tot zangerigheid, fijne tragiek, aller-subtielste analyse en innige fantasie. Zijn epiek van énkele personen-zien en menschen-scheppen kan zijn van de allerhoogste dramaturgische macht en diepe, levende psychologie. Nu is de bouw van zijn arbeid, — hoe vaak ook verslingerd in ongure en troebele gevoels-wijsbegeerte, toch door de diepe echtheid en grootheid vän dien arbeid kristal-klaar mij voor oogen gezet. Dat is Balzac; déze soort grootheid voelt, doorleeft hij, en nu zie ik hoe geweldig hij die eigene grootheid in zich uitspreekt. En al weet ik, zelf heel anders te moeten koncipieeren, heel anders te moeten bouwen, zijn konceptie onderga ik gewillig, wijl hij me de pracht en harmonie vän zijn levenszieningen door zijn werk heeft laten voelen.

Maar 'n heel andere, opstandige werking ondergaat mijn ziel als ik me geheel wil inwerken in een mij subjektief-vreemden werkbouw, en ik voel dat de schrijver zijn eigen scheppingsplan niet beheerscht. Opstandig word ik als ik bemerk dat er allerlei inzinkingen, tuimelingen en verbrokkelingen vergletscheren, die ook het begrip van zijn epiek, zijn konceptie vermorzelen, tot