Simson de Godgewijde

5i

zingende genoodigden en gezellen. Zoo zij misgreep mocht degeen dien zij verkeerdelijk vatte, aan de schelletjes van haar bruidsgordel? lacherige spotmuziek ontlokken en sprongen stemmen jolijtend dooreen:

— Gooi koorn ... koorn ... Vermenigvuldig u...

— In lengte van dagen ...

— Olijven ... olijven en vijgen.

— Geen tarwe-oogst!

— Bewaak haar maagdom ...

— Gewin vrienden!...

— Druiven slechts ,.. geen vijgen ...

V

Den volgenden dag wierd ook de bruidegom door onbesnedenen met lange vangtoiiwen en door vrouwen met koolzwart geverfde brauwen en zware koperen ringen in den neus, geplaagd en bezongen. De luchtiger moest trouw zweren bij het meisjes-altaar met grijnzende afgodjes gecierd, wijl zij Simson's bezwijmende liefde kenden voor de Philistijnsche godin Asthoreth. Hij voelde iets over zich als de geronnen pronk van een dooden pauw. Twintig ontzachlijke sjophars sperden de loeimonden wijd open aan zijn ontstelde ooren. Simson huiverde bij het hoorngezang en hij schudde zijn lange githaren. Want hij leefde weer in het Wonder; hij luisterde weer, onder het bazuingeklank, in zichzelf, in begoocheling starend door de muur-lichtgaten, naar de zingende woorden: