Simson de Godgewijde

II

de Schophetim van Israël en de Hebreeuwers moesten in hem gelooven gelijk zij in held Nahson, den storm -achtige geloofden, toen hij het éérst, als een heilig-bezetene, de Roode Zee insprong bij den Uittocht? Hij wilde, onder Jehovah's bescherming, de edele held van Israël worden. Hij moest de overwonnelin-gen tot overwinnaars maken. Israël lag neergedompeld in schande en vernedering; wist van geen eendracht en stammen-saamhoorigheid. Priesters en Levieten wanhoopten. Indringers wierden de mannen van zijn volk gescholden en tot halfslavernij vernederd. Zij moesten huldigings-geschenken aan barbaarsche heiden-koningen toevoeren, en hun dochters zelfs aan hun wellust offeren. Hij, Simson, moest de broederstammen weer tot gemeenschappelijk overleg brengen, hun scheuringen berechtigen. God's volk verlossen uit oorlogs-verwarringen en vernietigende landstwisten. Hij moest als krijger, als leidsman, als Richter zijn volk een eeuwigen naam onder alle volkeren der waereld schenken, naast Jozua, naast Othniël, naast Kaleb, Gideon en Deborah. Hij wilde, wilde het goede; hij nam hemel en aarde tot getuigen.

De stilte rondom op de wijnbergen en over de ravijnen, was groot; de hemel erboven, gouddoortin-teld-blauw, een blauw dat Simson indronk van geluk. Overal rondom op de hellingen, zag hij de zwaar-vertakte wijnstokken uitspruiten tegen een woeste opstapeling van steen en wild hout, en langs dorre staken en latten slingerden zich vrij in malkander, de